माणसाचा जन्म होणे म्हणजे जगणे नसते...

माणसाचा जन्म होणे म्हणजे जगणे नसते..... तर

न हारता जगणे हे जन्माला येण्याची कसोटी आहे.
माणसाला गवताच्या पात्यासारखे जगता आले पाहीजे...

कोणी पाणी नाही घातले तरी रुजायचे...
सूर्याच्या कोवळ्या आणि कडक किरणांना......

सैदव सांगत माझा जन्मच तुझ्यामुळे झाला आहे.
त्यामुळे तुला कोणत्याही रुपात मी स्विकारण्यास मी तयार आहे.
------------------------------------------------

परीस्थिती एवढी मोठी नसते की ती वेळेने दिलेलं जीवान स्वस्त करु शकेल.
परीरस्थिती देखील वेळेची बांधील असते. ती कायम राहत नाही.
मग अशा क्षणिक परीस्थिती समोर अनमोल जीवन स्वस्त करणारी माणसं जगण्यासाठी पाञ नसतात...
-------------------------------------------------------------------------

अनपेक्षित अडचणी आणि आव्हाने हा जीवनाचा अविभाज्य अंग आहे.
फक्त आत्मविश्वास ठळू देऊ नका.

कारण अंधाऱ्या राञीचा अंत सकाळच्या सोनेरी किरणांनी होतो.
------------------------------------------

ञिवार सत्य....

कोणतेही विष सकारात्मक विचारला मारु शकत नाही...

आणि

कोणतेही औषध नकारात्मक विचाराला तारु शकत नाही.
--------------------------------------------

खूप काही लिहावसं वाटतय,
पण विचारांचं वादळ शब्दांना इकडं तिकडं लोटतयं......

अनेक आठवणींनी मन दाटतयं,
ओठांवर हसू येऊन डोळ्यांतलं पाणी गोठतयं.....

जगण्यासाठी लागणारं समाधानाचं अमृत मला तुमच्या निस्वार्थी प्रेमात आणि सहवासातचं भेटतयं.....
--------------------------------------------------------------------

माणसानं हसत रहावं....

डोळ्यांत आलेल्या अश्रूंनां अलगद टीपावं,
ओठांवर हळूवार स्पंदनाचं गोंदन करावं.
माणसानं हसत रहावं....

सुख दुःख येणार जाणार,
प्रत्येक क्षणाला मनापासून स्विकारावं.
माणसानं हसत रहावं.....

-----------------------------------
मन.....

एक असं रहस्य ...
ज्याला मोजण्याचं माप नाही.
ज्याला दुखवण्यासारखा शाप नाही.
ज्याला आवरण्यासारखा ताप नाही.
त्याच्या अस्वस्थेसारखा व्याप नाही.

-----------------------------------

असे नाही की माझ्यामध्ये भक्ती नाही...

मला मान्य आहे देवापेक्षा मोठी शक्ती नाही.
पण.. कोणतीही शक्ती माणसाला बंदीस्त करत नाही.
मग माणूस स्वतःला देवामध्ये का बांधून घेतो.
देव त्याच्याकडे काही मागत नाही...
तरी देवाला दान का देतो...
इथंच तर सारं चूकलयं...
दानी असूनही माणसाचं मस्तक देवापूढे वाकलय.

मनोगत.....
-----------------------------------
विश्वासाच्या लक्तरांना पोळणारे शाश्वताचे चटके सोसून थकले भागले काळीज करते मख्ख मेंदूला एकच सवाल..... To be or not to be?
उरात उफाळलेल्या एका तुफानाची केविलवाणी साद.....
विधात्याला आणि अस्तित्वाला पडलेला एकच सवाल...

जगावं कि मरावं ?


नव्या स्वप्नाच्या अनोळखी प्रदेशात प्रवेश करण्याचा धीर होत नाही म्हणून सहन करतो हे जूने जागेपण.
प्रेताच्या निर्जिवपणानं अभिमानांवर होणारे बलात्कार. अस्तित्वाच्या गाभाऱ्यात असलेल्या सत्वाची विटंबना अखेर करुणेचा कटोरा घेऊन उभे राहतो खालच्या मानेने आमच्या मारेकर्याच्याच दाराशी.

नटसम्राट...